Robinson عاشق سیاتل است و در نهایت خانه‌اش را به خانه خود تبدیل کرده‌است ، اما او یکی از طرفداران بزرگ تاکوما می‌گردد .
رابینسون در ۲۶ دسامبر ۱۹۴۵ به وضوح به خاطر می‌آورد ، روزی که در تاکوما در پایان جنگ جهانی دوم به تاکوما رسید .
" من و رفیقم به طرف Y رفتیم تا دوش بگیرم ، و آن‌ها حتی به ما اجازه دادند دوش بگیریم . یکی از خانم‌ها حوله را برای ما منتشر کرد و زن دیگر گفت : " آن‌ها اینجا دوش نمی‌گیرند ." "Robinson گفت : " آن‌ها جایی در خیابان پیدا کردند . من اصلا ً برای تاکوما استفاده نمی‌کنم ."
Robinson در سیاتل اقامت گزید ، چون احساس می‌کرد در آنجا کم‌تر از جاه‌ای دیگر تبعیض وجود دارد .
او گفت : " Seattle's همیشه برای چیزهای نژادی خوب بوده‌است . " نژادپرستی در اطراف آن مناطق کوچک کوچک است . من شب‌ها در آن‌ها گرفتار خواهم شد ."
رابینسون رفتار نابرابر سربازان سیاه‌پوست را در طول خدمت خود به طور خلاصه بیان کرد و اشاره کرد که سربازان سفید سربازان سیاه‌پوست را از رستوران‌های خاص فیلیپین بیرون نگه‌داشته اند.
Robinson گفت که او پیش خودش نگه داری ، وظیفه‌اش را انجام داد و تمرکز خود را بر بازگشت به خانه از جنگ متمرکز کرد .
او گفت : " من هیچ وقت کسی را به کسی ندادم . من درست از اشتباه می‌دانم . می‌دانم چه کار باید بکنی . به این ترتیب ، من خودم را به این طرف و آن طرف می‌بردم . او گفت : " شما باید آنچه را که به شما گفته بودید انجام دهید . "
Robinson زمان خود را به عنوان یک سرباز تغییر نمی‌دهد . او می‌گوید که اگر او پیش‌نویس را تهیه کرده بود احتمالا ً داوطلب شده بود . اما او از اینکه چقدر یاد گرفته‌است سپاسگزار است .
| جنبشی | اقلیت | چالش | ماموران | کنترل | محروم | ابهامات | نیروی هوایی | مقام | ایالت |
Robinson گفت : " من چیزهای زیادی از ارتش یاد گرفتم ، از دور بودن افراد مختلف . " جاه‌ای متفاوتی که بوده‌ام . شما چیزهای زیادی یاد می‌گیرید . شما خیلی چیزها را می‌بینید ."
به عنوان آخرین کهنه سرباز قدیمی که امروزه در سیاتل وجود دارد ، Robinson گاهی اوقات یک سرباز بوفالو سنتی را به منظور صحبت در مورد وقایع و افزایش آگاهی در مورد یک تاریخچه که در آن چند نفر از آن‌ها اطلاعات کسب می‌کند ، دارند .
" ما همه history هستیم ."
چندین سازمان در شمال غربی اقیانوس آرام امروز به افزایش آگاهی از تاریخ سربازان بوفالو در منطقه اختصاص دارند .
اگر به دنبال آن نیستید ، ممکن است در تاکوما موزه سربازان بوفالو را از دست بدهید . جدا از یک علامت کوچک و یک تکه بریده فلز که روی چمن‌ها ایستاده بود ، شبیه خانه‌های دیگری در محله Tacoma's بود .
در داخل ، طرح خانوادگی خانوادگی حس نزدیکی به تجربه تاریخ درون خود می‌دهد ، مانند مرور عکس‌های خانوادگی قدیمی روی دیوار یک خانواده در خانه .
این موزه در واقع یک ماجرای خانوادگی است .
این فیلم در سال ۲۰۰۵ به عنوان نیروی کار ویلیام جونز ، یکی از آخرین سربازان هنگ buffalo historic ، قبل از فعالیت در ۱۹۴۴ تاسیس شد . در سال ۱۹۴۸ یک حکم اجرایی به طور رسمی به تبعیض نژادی در نیروهای مسلح ایالات‌متحده پایان داد .
جونز در سال ۲۰۰۹ درگذشت و دخترش جکی جونز - هوک این موزه را گرفت . این طرح لزوما ً نقشه او نبود ، اما she's آن را با غرور در آغوش گرفت .
اگر این بچه [ موزه ] رها شود ، من آشپزی می‌کنم و غذا می‌خورم . من در محیطی برای قدردانی از ارتش و احترام به ارتش بزرگ شدم و همچنین نسبت به ارتش ، احترام و دلسوزی برای سربازان که در آن زمان و هم اکنون خدمت می‌کردند ، احترام گذاشتم ."
هوک می‌گوید که پدرش به ندرت در مورد زمان خود در ارتش صحبت می‌کرد و این کار تا زمانی ادامه یافت که او سرپرستی موزه را به عهده گرفت که واقعا ً به تاریخچه سربازان بوفالو سر زد .
او گفت : " من آنچه را که شروع کرده بود را دیدم ، سپس شروع به تحقیق کردم . "
چیزی که به احتمال زیاد یک اتاق ناهار خوری است به یک اتاق چندرسانه‌ای تبدیل شده‌است که بازدیدکنندگان بتوانند ویدیو را در مورد سربازان بوفالو تماشا کنند .
هوک - هوک بارها آن‌ها را دیده و می‌داند که از چندین بار می‌تواند نقل کند و دقیقا ً می‌داند که کدام یک از کلیپ ها برای نشان دادن یک نمای کامل از تاریخ سربازان بوفالو استفاده می‌کنند .
او گفت : " من واقعا ً یک زندگی خارج از این دارم . "
منبع سایت
| مشاوره خرید خدمت سربازی نظام وظیفه | بورسیه رشته حقوق ، محیط زیست ، هنر و مهندسی در دانشگاه استرالیا |