آن‌ها از این کلمات استقبال می‌کنند، اما هیچ نشانه‌ای وجود ندارد که ژنرال "مین Aung Hlaing" به آنچه جهان فکر می‌کند توجه کند. تنها چیزی که ممکن است توجه او را جلب کند چیزی است که ارتش را وادار به قبول یک معیار دموکراسی در میانمار کرد: تحریم‌های اقتصادی.
با این حال، با پشتیبانی چین از ارتش میانمار، شانس کمی برای تصویب تحریم‌های جدید وجود دارد. با این حال، هیچ چیزی وجود ندارد که ایالات‌متحده را از عمل به تنهایی متوقف کند. اعلام روز سه‌شنبه جان مک کین، سناتور جان مک کین مبنی بر توقف برنامه‌ریزی برای گسترش روابط نظامی با میانمار گامی است در مسیر درست. سنا می‌تواند بیشتر ادامه دهد و به منظور بازگرداندن تحریم‌ها علیه ارتش میانمار ادامه دهد مگر اینکه کشتار متوقف شود، بازرسان سازمان ملل اجازه دهند تا در آنجا کار خود را انجام دهند و the به طور ایمن به خانه‌های خود به عنوان شهروندان پر از میانمار بازگردانده می‌شوند.
خانم Supinya گفت که او با تصمیم ارتش برای معلق کردن رسانه‌های حزبی که از سخنرانی نفرت دارند، موافق است. اما او خواستار "بحث کامل" درباره سانسور بیشتر شد.
خانم Supinya گفت: " اگر ارتش بخواهد ما را قانع کند که این یک کودتا نیست و آن‌ها میانجی خواهند شد، باید اطمینان حاصل کنند که این بحث آزاد مجاز است."
دولت چین آمار منظمی را در مورد نیروهای نظامی خود منتشر نمی‌کند. اما متخصصان برآورد می‌کنند که ارتش حدود ۱.۶ میلیون نفر نیروی دریایی، نیروی دریایی ۲۴۰،۰۰۰ و نیروی هوایی ۴۰۰،۰۰۰ تن دارد. بسیاری از این افراد جوان از حومه شهر یا خارج از دبیرستان هستند و فاقد مهارت‌هایی هستند که برای کار در یک ارتش مدرن مجهز به کامپیوتر لازم است.
بانی گفت: " چینی‌ها در دهه گذشته بیش از هر نظامی دیگری به اینجا آمده‌اند." گلاسر، مشاور ارشد آسیا در مرکز مطالعات استراتژیک و بین‌المللی در واشنگتن، می‌گوید: " اما هیچ‌کس کاستی‌های the را بیشتر از چین تشخیص نمی‌دهد.
در ماه مارس، دولت چین اعلام کرد که بودجه دفاعی برای سال ۲۰۱۵ ۱۰ درصد بیشتر از هزینه سال گذشته خواهد بود، و موقعیت چین را به عنوان دومین کشور بزرگ نظامی در نظر گرفته‌است، اگرچه هنوز هم از ایالات‌متحده فاصله دارد.
اما با کاهش رشد اقتصادی، رد کردن صدها هزار سرباز می‌تواند بر دولت فشار وارد کند. افسران decommissioned و سربازان سابق ناراضی از چشم اندازه‌ای کاری خود، یک منبع دائمی از اعتراضات خارج از دفاتر دولتی بوده‌اند.
به جای فرستادن افسران و سربازان از رده خارج به نیروی کار غیر نظامی، آقای Xi می‌تواند آن‌ها را به نیروهای امنیتی داخلی بویژه پلیس مسلح مردمی که در اوایل دهه ۱۹۸۰ از واحدهای سابق ارتش آزادی‌بخش خلق تاسیس شده‌بود، جلب کند.
آقای Scobell، کارشناس "RAND"، گفت: " چیزی که ممکن است اتفاق بیافتد تنها یک ترمیم است. بخش عمده‌ای از آن ممکن است به نیروی شبه‌نظامی دیگری، چه به عنوان ماموران مرزی یا عناصر پلیس مسلح مردم، منتقل شود."
برخلاف اسلاف خود، آقای Xi قبل از ترفیع او در ارتش تجربه‌ای در ارتش داشت. او از طرف حزب به عنوان دستیار وزیر دفاع به مدت چندین سال در سال ۱۹۷۹، زمانی که چین از جنگ کوتاه اما مصیبت‌بار با ویتنام خشمگین شد، شروع به کار کرد.
او بارها از واحدهای نظامی بازدید کرده‌است تا شانه را با سربازان مالش دهند و ارتش را وادار به پذیرفتن تغییر کنند در حالی که از آن به عنوان مقر قدرت حزب ستایش می‌کنند. در مشاجرات با ژاپن، ویتنام و دیگر همسایگان بر سر ادعای دریایی رقیب، آقای Xi اشاره کرده‌است که دولت او خواسته‌های خود را با زور بر می‌گرداند.
Che چان، استادیار دانشگاه Lingnan در هنگ‌کنگ، گفت: " آن‌ها می‌دانند که اگر آن‌ها باید هر جنگی را برنده شوند، باید یک جنگ با فن‌آوری پیشرفته باشد.
منبع سایت سربازی
- ۹۷/۱۱/۰۴